Zgodnie z rodzinną tradycją otrzymała na chrzcie imię Aurora. Była córką napoleońskiego oficera i wnuczką Aurory Saskiej, prawnuczką marszałka Francji - Maurycego Saskiego, nieślubnego syna Augusta II Mocnego. Szybko straciła ojca, opiekowały się nią matka i babcia. Babka wychowywała ją w kulcie dawnej, świetnej przeszłości, w kulcie honoru, tego, co przystoi, co nie przystoi, natomiast matka w kulcie pieniądza, nauczyła ją niedowierzać bogatym i wpoiła niechęć do arystokracji.

George Sand zawsze odczuwała dużo sympatii dla buntowników i sama do nich należała - z potrzeby serca i temperamentu. Samodzielną panią domu w Nohant stała się mając 17 lat. Szybko wyszła za mąż za barona Kazimierza Dudevanta, z którym żyła 8 lat i miała dwójkę dzieci. Jej małżeństwo nie przetrwało długo…

Pragnęła przywrócić kobietom prawa, których pozbawiało je małżeństwo i żądała równouprawnienia w miłości. Uważała, że kobiety są traktowane przez mężów jak służące. Sand zastanawiała się nad pozycją kobiety w społeczeństwie. Zdaniem biografów nie była jednak feministką, nigdy np. nie żądała równouprawnienia politycznego dla kobiet, nawet była temu przeciwna.

„Wychowanie kobiet będzie takie samo jak mężczyzn, ale serce kobiety pozostanie schronieniem miłości, poświęcenia, cierpliwości i miłosierdzia. Ona właśnie ma ocalić, pośród brutalnych namiętności, chrześcijańskiego ducha miłości bliźniego. Bardzo żałosny byłby świat, gdyby kobiety przestały odgrywać tę rolę”.

Aby zajmować najlepsze miejsca w teatrze i na sali wykładowej, przebierała się w męskie stroje (później przyznawała, że są dużo wygodniejsze niż kobieca moda), nie stroniła też od publicznego palenia cygar i papierosów, jak również przeklinania.

Znana z burzliwego życia, wdawała się w liczne romanse, a jej ostatnią wielką namiętnością był Fryderyk Chopin. Gdy się spotkali miała 35 lat, kompozytor był od niej młodszy o 7, traktowała go niczym własne dziecko, otoczyła nader czułą opieką. Rozstali się 2 lata przed śmiercią artysty.