„Jesień to druga wiosna, kiedy każdy liść jest kwiatem”
Albert Camus, urodzony 7 listopada 1913 roku w Mondovi – francuski pisarz, dramaturg, eseista i reżyser teatralny, który na stałe wpisał się w historię literatury i myśli francuskiej.
Wychowywał się w biednej niepiśmiennej rodzinie, nie było to dla niego przeszkodą, w roku 1932 zdaje maturę, rozpoczyna studia na Uniwersytecie w Algierze – filozofia i historia kultury antycznej. Interesuje się polityką, dziennikarstwem i teatrem. Ale co go wyróżnia od innych pisarzy?
W 1935 roku napisał swoje pierwsze eseje, w tym też czasie związał się z wędrownym teatrem „L’Equipe”. Działał tam, jako aktor, scenograf i kierownik literacki. W 1942 roku przeniósł się do Francji i od razu włączył się do ruchu oporu. W latach 1944-1947 był redaktorem konspiracyjnego czasopisma „Combat”, w tym też czasie zawarł znajomość z Sartrem. W roku 1947 Camus wycofał się z życia politycznego i poświęcił się pisarstwu.
W 1956 roku ukazuje się powieść „Upadek”, a rok później Królewska Akademia w Sztokholmie „za całość dzieła rzucającego światło na problemy, które nasze dni stawiają przed świadomością ludzką” przyznała Camusowi Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Podczas odczytu z okazji otrzymania Nagrody Nobla Camus dał wyraz swoim przekonaniom dotyczącym zaangażowania pisarza w życie społeczne i polityczne. Według niego pisarz nie może stać z boku, milcząc lub podejmując inne, zastępcze tematy, gdyż „nawet milczenie nabiera niebezpiecznych znaczeń.”
Życiorys Camusa został tragicznie zakończony na początku 1960 roku, kiedy to pisarz zginął w wypadku samochodowym. Często powtarzał, że nie ma nic bardziej skandalicznego niż śmierć dziecka i nic bardziej absurdalnego niż śmierć w wypadku drogowym. Los jednak bywa okrutny i przewrotny. Wracał właśnie do Paryża ze swoim przyjacielem i wydawcą. W torbie miał niedokończoną i najbardziej osobistą powieść „Pierwszy człowiek”, a w kieszeni bilet na pociąg, którym początkowo zamierzał wracać do stolicy Francji.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. 
